"Руслан и Людмила" kitabından sitat
И замерла душа в Руслане… Все смолкло. В грозной тишине Раздался дважды голос странный, И кто-то в дымной глубине Взвился чернее мглы туманной… И снова терем пуст и тих; Встает испуганный жених, С лица катится пот остылый; Трепеща, хладною рукой Он вопрошает мрак немой… О горе: нет подруги милой! Хватает воздух он пустой; Людмилы нет во тьме густой, Похищена безвестной силой. Ах, если мученик любви Страдает страстью безнадежно, Хоть грустно жить, друзья мои,
1,29 ₼
Janr və etiketlər
19-cu əsr poeziyası5-ci sinifAilə oxuBalacalar üçünBöyük rus yazıçılarıIllüstrasiyalı nəşrInanılmaz sərgüzəştlərKlassik poeziyaMənzum nağıllarRus klassikasıRus nağıllarıRus poeziyasıRus ədəbiyyatının klassikləriRəngli illüstrasiyalarSevgi hekayələriUşaq klassikləriUşaq şeirləriUşaqlar və valideynlərXIX əsr klassikasıŞeirlərŞəkillər ilə nağıllar
Yaş həddi:
12+Litresdə buraxılış tarixi:
03 fevral 2025Yazılma tarixi:
1820Müddət:
2 s. 37 dəq. 55 san. ISBN:
4640174175072Qirayətçi:
Müəllif hüququ sahibi:
МедиаКнига