Kitabı oxu: «Sağlığında qiymət verin insanlara»

MƏNİM MÜƏLLİMLƏRİM

 
Bu gözəl gününüzdə,
bu əziz çağınızda,
Mənim müəllimlərim,
mənim müqəddəslərim;
Mən üç oğul atası
sizin qabağınızda,
Qızıl qalstuk taxıb
şagird olmaq istərəm…
Dayanıb qarşınızda
kövrək, sakit, ləkəsiz,
İstərəm ki, siz məni
imtahana çəkəsiz…
Mən necə yaşamışam,
necə yollar getmişəm,
Nə şerlər yazmışam,
nə nəğmələr ötmüşəm,
Mənim nəyim yaxşıdır,
mənim nəyim pis deyil,
Mənim peyğəmbərlərim,
siz söyləyin, siz deyin!
Mənim müəllimlərim,
sevgi mücəssəməsi,
Bəzən ata əvəzi,
bəzən ana əvəzi.
Sizin üçün il nədir,
sizin üçün yaş nədir…
Ürəyimdə yeriniz
ən yuxarı başdadır…
Səsinizə borcluyuq,
sözünüzə borcluyuq.
Nurunu bizə verən
gözünüzə borcluyuq.
Sizin üçün mən dönüb
arzu, əməl olaram.
Heykəliniz olmasa
sizə heykəl olaram…
Bu əziz gününüzdə,
bu əziz çağınızda,
Mənim müəllimlərim,
mənim müqəddəslərim,
Mən üç oğul atası
sizin qabağınızda
Qızıl qalstuk taxıb
şagird olmaq istərəm…
 

İRAN QADINLARINA HEYRƏT MƏKTUBU

İran inqilabında kişilərlə, cavanlarla çiyin-çiyinə yüzlərlə qadın da üsyan etmiş və həlak olmuşlar…

 
Vuruş kişi peşəsidir,
döyüş kişi peşəsidir,
Bütün bəşər yaxşı bilir
bu iş kişi peşəsidir.
Barrikada döyüşündə
kişi kimi siz öldünüz,
Siz elə bil fağır, sakit
o qadınlar deyildiniz.
Yer kürəsi elə bil ki,
sizi təzə kəşf elədi,
Çadranızın qabağında
şah sarayı qəşş elədi…
Bütün iran xalqı üçün
sanki təzə doğulanlar,
Yaşmaq ilə polad tanklar
üzərinə şığıyanlar,
Qış fəslində körpəsini
güllə ilə qızdıranlar,
Yumruğuyla Amerika
toplarını susduranlar,
Əri ilə, oğlu ilə həlak olub
göz yumanlar.
Çox da dəblə geyinməyən,
çarşaflılar, gen tumanlar,
Qəzəbiniz qalxan idi,
yaşmağınız sipər idi –
Bu nə böyük dava idi,
bu nə böyük hünər idi?!
O cəlladlar tanklar ilə,
siz yaş dolu gözlər ilə,
Siz analıq qəzəbiylə,
onlar odlu qazlar ilə.
Bax, bu sayaq vuruşdunuz.
bax bu sayaq siz öldünüz,
Elə bil ki, fağır, miskin
Şərq qadını deyildiniz…
Çadranı da ucaltdınız,
milləti də ucaltdınız,
Namusu da, qeyrəti də,
isməti də ucaltdınız,
Bu gün durub səsləyirəm
şairləri, əsərləri,
Ey Hafizin, ey Xəyyamın
mələkləri, gözəlləri,
Sizi Şərqin dahiləri
dilbər deyə çağırıblar,
Canan deyə,
Qaşınıza kaman deyə,
Zülfünüzə ənbər deyə, –
Dilinizə şəkər deyə –
çağırıblar.
Sərv boylu,
püstə dodaq çağırıblar.
Amma bu gün mən deyirəm,
belə nahaq çağırıblar.
Sizi qərbin dahiləri
bəzən miskin, bəzən kölə
vəsf ediblər,
Amma bu gün mən deyirəm
nahaq belə vəsf ediblər,
Həcərimin bacıları, doğma əziz,
Qəhrəmanlıq dastanına
layiqsiniz hər biriniz!
Qoca Qərbin bər-bəzəkli
xanımları,
Qoca Qərbin ağ əlcəkli
xanımları,
Bütün mərmər bədənlilər,
bütün incə qədəmlilər,
Fraular,
madonnalar,
Zər-zibalı geyimlilər
tovus kimi kəkillilər,
İlk dəfəydi sizə həsəd
çəkirdilər.
Dilinizdə döyüş idi, urra idi,
şərqi idi,
Şərq doğurdan əfsanələr
Şərqi idi…
Biz görürdük sizin bütün
vücudunuz üsyan deyir,
qisas deyir.
Demək zahir, demək geyim
əsas deyil,
Ey haqq deyib həlak olan
qorxmazlarım,
igidlərim,
Ey çarşaflı, ey çadralı,
ey yaşmaqlı
şəhidlərim,
Siz intiqam qışqıranda
hay verəndə üsyanlara.
Az qalırdı tüfəng alıb
hücum edim ekranlara.
Sizi durub hifz eləyim,
canım ilə, gözüm ilə,
Sizə dəyən güllələri
sinəm ilə qabaqlayım.
Ərinizin yanındaca,
mən öpüşüm sizin ilə,
Nişanlınız duran yerdə
boynunuzu qucaqlayım.
Qoca İran, ürəyimi
bir məşələ döndərirəm,
Qoca İran, gözün aydın,
şah zülmünün sonu çatdı.
Bu bir heyrət məktubudur
ünvanına göndərirəm,
Ən birinci qadınlara
onu oxu, onu çatdır.
 

* * *

 
Azərbaycan, ötəcəyəm adını,
Nə qədər ki, ilhamım var, sözüm var.
Çöllərində nəhayətsiz nəciblik,
Dağlarında bir yenilməz əzm var.
 
 
Mənim üçün cahan səndən başlayır,
Məslək, qeyrət, vicdan səndən başlayır.
Sevgi, nifrət, güman səndən başlayır,
Sənin kimi bir ölməyən kəsim var.
 
 
Qədim dilin – allahımdır o mənim,
Bu günümdür, sabahımdır o mənim,
Həm nəğməm, həm silahımdır o mənim,
Onda saysız cavahir var, qızıl var.
 
 
Əsrlərlə yadellilər, oğrular,
Varını ha taladılar, soydular,
Nə tükəndin, nə əyildin, ey diyar,
Çünki səndə hər bir dərdə dözüm var.
 
 
Babəklərin mətanətə səsləyir,
Həcərlərin mərd övladlar bəsləyir.
Ana yurdum, yaxşıların az deyil,
Amma hələ bir xeyli də pisin var.
 
 
Mənə oğul deməyinlə ölməzəm,
Bircə tikə çörəyinlə ölməzəm,
Bircə solmuş çiçəyinlə ölməzəm,
Bircə əsim küləyində səsim var.
 
 
Nə varının, dövlətinin acıyam,
Nə adının, şöhrətinin acıyam.
Nə malının, sərvətinin acıyam.
Beşcə qarış torpağında gözüm var.
 

MƏNİM NƏYİM ÇATIŞMAYIR…

 
Gözlərimdə qəm gördünmü
Baxışımda bir balaca
narazılıq,
Sən günahkar adam kimi,
Məndən sual eləyirsən
yazıq-yazıq…
Soruşursan
dönə-dönə…
Nə olubdur axı yenə,
Necə edim, necə dözüm
Axı necə mən işinə
qarışmayım?!
Özün söylə, barı özün,
Söylə nəyin çatışmayır?!
Bu dünyada hər şeyin var,
Dörd otaqlı bir evin var,
Süfrəndə də halal çörək,
Oğulların gözəl, göyçək,
Nə bir dərdin, nə bir sərin?
Kitabların, şerlərin,
nəğmələrin…
Ömrüm-günüm, səadətim
Ay ilk arzum, ilk niyyətim.
Onda eşit, onda dinlə;
Deyim nəyim
çatışmayır?!
Ha gəzirəm həsrət ilə,
Sənin ilə keçirdiyim,
İlk gəncliyim çatışmayır
Yadımdadır cavan vaxtım,
Yerə baxdım, göyə baxdım,
O dağlardan düzə endim,
O düzlərdən yola çıxdım.
O dağlarım, o düzlərim
çatışmayır.
O sehirli gecələrim,
Gündüzlərim çatışmayır…
Düşünürəm nə qazandım,
Nə itirdim bu yollarda,
Mən nə qoydum,
Nə götürdüm bu yollarda,
Düşünürəm, nəyim çoxdur,
nəyim azdır,
Bu döyüşlər
meydanında,
Mən baxtımı haçan yıxdım
Bəxtim məni haçan basdı?!
Bax, bu bölgüm,
Bu hesabım çatışmayır,
Bu sualım, bu cavabım
çatışmayır.
Həyat təkcə ev deyildir.
Həyat təkcə çörək deyil,
Həyat təkcə yemək deyil,
Həyat təkcə keyf deyildir.
Həyat təkcə oğul-uşaq
Olsa idi nə vardı ki:
Onda aləm başdan-başa,
Razılarla, xoşbəxtlərlə
dolardı ki?!
Söyləyimmi daha nəyim
çatışmayır?!
Süfrəmizdə duz-çörəyim
çatışsa da,
Bəzən olur ürəyimdə,
Söz çörəyim çatışmayır…
Bu dünyanın xeyri üçün
Başçılar hey baş sındırır,
Diplomatlar baş sındırır,
Sənətkarlar baş sındırır.
Adamların adamlara mehri
üçün
Başçılar hey baş sındırır,
Diplomatlar baş sındırır,
Sənətkarlar baş sındırır.
Neçə ölkə əsarətdə
Neçə ölkə xoşbəxt,
azad.
Münəccimlər göydə təzə ulduz gəzir.
Casuslarsa yerdə təzə fitnə-fəsad.
Bir vətənəm parçalanıb
İki yerə bölünmüşəm…
Bir torpağam ikiləşib
Çayım, gölüm, dağım, meşəm…
Bir sinədə birləşməyim
çatışmayır,
Bir ürəkdə yerləşməyim
çatışmayır…
Cənub havam çatışmayır,
Səttar babam çatışmayır…
Ora mənim kömək əlim
çatışmayır,
Təbriz boyda bir gözəlim
çatışmayır.
 

BULAQ SUYU, DAĞ HAVASI…

 
İki kəlmə adi, sadə,
Bulaq suyu, dağ havası.
Uzaq düşdük bu dünyada,
Bulaq suyu, dağ havası…
 
 
Uşaqlığım qaynar, odlu,
Şirəsini sizdən tutdu…
Siz piyada, mənsə atlı
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Nəğməm sizdən havalandı,
Şerim sizdən cilalandı,
Qanım sizdən mayalandı,
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Minib polad təkərlərə,
Çıxdıq uzaq səfərlərə.
Tökülmüşdük şəhərlərə,
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Dayı getdi, əmi getdi,
Ömrümüzün çəmi getdi,
Ağzımızın təmi getdi.
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Zirvələrin başı qarlı,
Meşələrin içi barlı.
Ay kökünə etibarlı
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Yoxuş yoran çağım hanı,
Daşdan ağır yuxum hanı,
Həsrətimin qəhrəmanı,
Bulaq suyu, dağ havası.
 
 
Şəhər orda, oba burda,
Övlad orda, baba burda,
Ömür çapır iki yolda,
Bulaq suyu, dağ havası…
 

Upa kəndi

EL İÇİNDƏ UNUDULUR…

 
Bu dünyada hər dərd, kədər,
el içində
unudulur:
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
Nəyimiz var əks olunub
xalq qəlbinin
güzgüsündə,
Özümüz də hiss etmədən
güc alırıq
özgəsindən…
Hiss etmədən bir-birini
duya-duya
yaşayırıq.
Bir-birinin günahını
yuya-yuya
yaşayırıq…
Ən yanıqlı göz yaşları
el əliylə
qurudulur…
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur…
 
 
Yadımdadır uşaqlığım,
Yadındadır
körpəliyim…
Bir gün bizim üstümüzü
kabus ölüm
kölgələdi.
Atam getdi, atam öldü,
beli sındı
evimizin…
Cavan anam dərd əlindən
fəryad çəkdi
uzun-uzun…
Neçə dəfə qarğış etdi
o taleyə,
o allaha,
Huşu getdi, rəngi qaçdı…
Dedim ölər
anam daha…
Kənd töküldü evimizə
gözümüzdə
işıq yandı…
Dərya boyda nisgilimiz
gilə-gilə
parçalandı,
El qəlbinə axıb getdi
qətrə-qətrə,
qaşıq-qaşıq,
Mən anama durub baxdım
gördüm xeyli
yaxşılaşıb…
O zamandan bu kəlmələr
mənim üçün
şüar olub…
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
 
 
Keçən hərbi xatırlayın,
keçən hərbi
salın yada,
Nə dadmadıq bu dünyada,
nə görmədik
bu dünyada…
Biz itirdik milyonlarla
qızı, oğlu,
əri, mərdi…
İnsanlardı dözdü elə
dağ olsaydı
əriyərdi…
Kədər, hicran güllələri
sinəmizi
dəldi keçdi,
Yenə hərbin ağır yolu
el qəlbindən
gəldi keçdi.
Milyonlarla qurban verdik
fəqət yenə
xalq dayandı…
O bununçun keşik çəkdi,
bu onunçun
alovlandı…
Yadlar belə bir-birinə
ümid verdi,
istək verdi…
Oğlu ölmüş analar da
bir-birinə
ürək verdi…
Hamı dedi bir ağızdan
sözlərində
inam, qürur,
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur.
 
 
Nisgiliniz olan kimi
dayanmayın
çölə çıxın…
Adamlardır gəlib gedir
dəstə-dəstə
axın-axın:
Siz qoşulun insanlara,
siz qoşulun
axınlara,
Gücü çatmaz dərdin, qəmin
onda sizə,
yaxın gələ…
And içirəm gücü çatmaz,
and içirəm,
olun, əmin…
Çölə çıxdın, insan gördün
yox olacaq
dərdin, qəmin.
Bu müdrik bir həqiqətdir,
böyük, ölməz,
qədim, ulu…
Ən yanıqlı göz yaşları
el əliylə
qurudulur,
Ən dəhşətli faciələr
el içində
unudulur…
 

BİR ZAMANLAR

 
Bir zamanlar mən o qızı
sevərdim,
Gözlərinə sevgi gülü
səpərdim…
O mənimçün hər bir şeydən
əzizdi…
Köksümdəki bu ürəkdən
əzizdi.
O mənimçin işıq idi,
havaydı…
Hər ağrıma, məlhəm idi,
davaydı…
Vüsalını od qəlbimə
səpərdim,
Hicranından ulduz kimi
axardım…
Saçlarından həyat kimi
öpərdim,
Gözlərinə allah kimi
baxardım…
Sivri qaşlar ürəyimə
batardı,
Qara teli taleyimdə
bahardı…
Bir zamanlar mən o qızı
sevərdim,
Gözlərinə sevgi gülü
səpərdim.
O zamanın zərbəsindən
kənardı,
Təbəssümü yollarımda
fanardı…
Xəyalıma gəlməzdi ki,
bircə an,
O baxışlar soyuyacaq
bir zaman,
Aylar, illər səyirdəcək
atını,
O təbəssüm itirəcək
dadını,
Həyatımın, taleyimin
hakimi,
Qara tellər ağaracaq
qar kimi…
O gözlərə bir adilik
qonacaq,
O sözlərə bir adilik
qonacaq.
Fəsillərlə hey vuruşa-
vuruşa,
Sifətində yurd salacaq
qırışlar.
Kaş o zaman mən bunları
duyaydım,
Bu amansız yekunları
duyaydım…
Qoymayaydım zaman dura
qəsdinə,
Od tökəydim o illərin
üstünə,
Saçlarına düşən qarı
yığaydım,
Üzündəki qırışları
boğaydım,
Fəsillərin başı üstə
əsəydim,
Adiliyin nəfəsini kəsəydim,
– Dur – deyəydim zaman adlı
axına,
– Dur – toxunma yaratdığın
nağıla…
 

DEYİRSƏN Kİ

 
Deyirsən ki: – sevirəm,
Durmusan qarşımda sən.
Mən orta yaşındayam,
Sən cavan yaşındasan.
 
 
Sənə nə cavab verim,
Sənə nə durub deyim.
Sən səhər günəşisən,
Mən artıq qürubdayam.
 
 
Kövrəlib dayanmışıq.
Bir körpə uşaq kimi.
Sən açan çiçək kimi,
Mən solan yarpaq kimi.
 
 
Sənə nə cavab verim,
Elə bil ki, dardayam!
Sən gələn qatardasan,
Mən gedən qatardayam.
 
 
O sənin qismətindir,
Bu mənim qismətimdir.
Relslər görüşəcəkmi,
Bunu demək çətindir!
 
 
İki ayrı qatarda
Yol gedən adamlarıq,
Sanki pəncərələrdən,
Əl edən adamlarıq.
 
 
Sən qara telin ilə,
Mən zehli saçım ilə.
Mən qoca anam ilə,
Sən cavan bacın ilə.
 
 
Mən də bir divanəyəm.
Sən də bir divanəsən.
Mən üzü o yanayam.
Sən üzü bu yanasan.
 
 
Belə addımlayırıq
Təzadlı yollar ilə.
Mən solan payız ilə,
Sən açan bahar ilə!
 
 
Məhəbbət yaşa baxmır;
Müdriklər belə deyib.
Eh, bəlkə də belədir,
Bəlkə də belə deyil.
 

SƏNİ GÖRDÜM

 
Yel toxundu yarpaqlara,
Nəğmə qondu dodaqlara.
Durub baxdım uzaqlara
Səni gördüm, ay sevgilim.
 
 
Tamarzılar gülüşəndə,
Murazlılar görüşəndə.
Evimizə gün düşəndə
Səni gördüm, ay sevgilim.
 
 
Bir mehriban üz görəndə,
Bir cüt ala göz görəndə,
Qara xallı qız görəndə
Səni gördüm, ay sevgilim.
 
 
Bahar xalı toxuyanda,
Quşlar nəğmə oxuyanda,
İldırımlar şığıyanda,
Səni gördüm, ay sevgilim.
 
 
Ya özümdən küsəndə mən,
Ya fikirli gəzəndə mən.
Gözəllərin gözündə mən,
Səni gördüm, ay sevgilim.
 
 
Saz dinlədim, tara baxdım,
Gül iylədim qara baxdım.
Hara getdim, hara baxdım
Səni gördüm, ay sevgilim.
 

MƏNİM XATİRƏLƏR PEDMƏKTƏBİM VAR

 
Mənim xatirələr pedməktəbim var
Mümkündür orada hər nə istəsən,
Orda sevincim var, orda qəmim var
Orda dörd ilimin odu, istisi…
Orada olanda elə bilərəm,
Həftələr, fəsillər fırlanır geri.
Orda sağ görərəm, diri görərəm,
Özüm dəfn etdiyim müəllimləri.
Hələ o dünyadan dönməyib kimsə,
Mən bu fani fikri itirə billəm.
Bizim direktoru bircə nəfəsə,
Məzardan məktəbə gətirə billəm.
Özüm yaşadığım, yola saldığım,
Aylarım, illərim dönər geriyə…
Gözüm görə-görə həsrət qaldığım,
Zil qara tellərim dönər geriyə.
Girərəm sehirli qapılarından,
Gəzərəm sehirli otaqlarını…
Yığaram başıma əziz, mehriban,
Bizim qruppanın uşaqlarını.
Nur saçıb illərin toranlığına,
Burada sehirli işlər görərəm.
Hamını yetirrəm cavanlığına,
Hamını yenidən gəncləşdirərəm.
Təzədən baxaram əzizlərimə,
Qalxıb o illəri hey pillə-pillə.
Düşərəm xatirə dənizlərinə
Bataram, qalxaram çıxıb dirilləm.
Mənim xatirələr pedməktəbim var,
Mümkündür orada hər nə istəsən.
Orda sevincim var, orda qəmim var,
Orda ürəyimin odu, istisi.
Qapıçı xalanı görərəm orda,
Hey bala deyərdi… qarı bəxtikəm…
Oğlunu davadan qaytarmasam da,
Özünü dünyaya qaytara billəm.
On yeddi yaşında oğlan olaram,
Mənim xatirələr pedməktəbimdə.
Bir qara xallıya heyran olaram,
Mənim xatirələr pedməktəbimdə…
Hər parta dalında yada düşərəm,
Dolaşıb gəzdikcə o otaqları.
Təzədən alova, oda düşərəm,
Təzədən başlanar «məcnun» çağlarım.
Həsrət dumanında yollar azaram,
Duyub ilk eşqimi, ilk ilqarımı.
Elə bil təzədən durub yazaram,
Mən öz ilk məhəbbət məktublarımı.
Nə aya, nə ilə, nə ömrə sədd var,
Mənim xatirələr pedməktəbimdə…
Bir solmaz, saralmaz əbədiyyət var,
Mənim xatirələr pedməktəbimdə.
 

DƏYİŞƏR BİRBƏBİR AYLAR, FƏSİLLƏR

 
Dəyişər birbəbir aylar, fəsillər,
Yüz qış gəlib gedər yüz bahar üçün.
Gələr bu dünyaya təzə gözəllər.
Gələr təzə-təzə oğullar üçün.
 
 
Hər evdə bir odlu yaraşıq yanar,
Baxış toxunmamış, əl toxunmamış.
Qızıl ətri verən tellər daranar,
Nəfəs toxunmamış, yel toxunmamış.
 
 
Dolanar həyatı təzə gülüşlər,
Təzə həyəcanlar gəzər aləmi.
Ən təzə vüsallar, təzə görüşlər
Ən təzə hicranlar gəzər aləmi.
 
 
Nə qədər arzular itər dumanda.
Əsər sərt tufanlar, soyuq küləklər.
Yüzlərlə məhəbbət solan zamanda
Minlərlə məhəbbət açar, çiçəklər.
 
 
Ən təzə gümanlar aşıb-daşarlar,
Tökər təzə gözlər təzə yağışlar.
Bir gündə yüz kərə qarşılaşarlar,
Təzə baxışlarla təzə baxışlar.
 
 
Təzə yanaqların, təzə gözlərin
Söhbəti dillərdən dillərə düşər.
Təzə nakamların, talesizlərin
Təzə dastanları dillərə düşər.
 
 
Təzə ilk məktublar ünvan gəzərlər,
Təzə ilk həsrətlər düşər dalınca.
Gələr bu dünyaya təzə gözəllər,
Gələr qara gözlü övladlarımçın.
 
 
Təzə Leylilərin, Çüllettaların
Təzə Məcnunların dövrü başlayar.
Təzə məhəbbətlər doğulan kimi,
Təzə şairlərin şeri başlayar.
 

NƏ YAXIN QONŞU OLDUQ BU DÜNYADA

 
Nə yaxın qonşu olduq
bu dünyada,
Ayrı-ayrı doğulduq
bu dünyada,
Axır gəlib bir olduq
bu dünyada
Ey həyat, sən
Nə qəribəsən?
 
 
N ə q a r a t:
Sən ay kimi baxdın mənə,
Sən gün kimi baxdın mənə,
Gözlərinin qarasıyla
Güldü ömrün baxtı mənə.
 
 
Aylar keçir, illər keçir
axın olur,
Yadlar gəlir doğma olur,
yaxın olur.
Məhəbbətlə keçən ömür
nağıl olur
Ey həyat, sən
Nə qəribəsən?!
 
 
Bu ilqarı yaşatdıq
canımızda,
Gənclik eşqi qaynadı
qanımızda
Qohum oldu atamız,
anamız da,
Ey həyat, sən
Nə qəribəsən?!
 
 
Sən ay kimi baxdın mənə.
Sən gün kimi baxdın mənə
Gözlərinin qarasıyla
Güldü ömrün baxtı mənə.
 
 
Aylar keçir, illər keçir
axın olur,
Yadlar gəlir doğma olur,
yaxın olur
Məhəbbətlə keçən ömür
nağıl olur
Ey həyat, sən
Nə qəribəsən?!
 

ARZULAR QOVUŞANDA

 
Hər ürək bir ümidlə, bir inamla
yaşayır bu cahanda,
Hər nəğmə bir alovla, bir ilhamla
yaşayır bu cahanda,
Hər qışı bahar gözlər,
Hər zirvəni qar gözlər,
Dəniz daşar, dalğalar coşar,
gur sular
qovuşanda.
Duyğular üzə çıxar,
Çiçəklər dizə çıxar,
Tale gülər, baxışlar gülər,
arzular
qovuşanda.
 
 
N ə q a r a t:
Çapılar ən qəlbi dağlar,
Kəsilər ən böyük ahlar,
Bir sözlü, bir diləkli
insanlar
qovuşanda.
Hər ürək bir ümidlə, bir inamla
yaşayar bu cahanda.
Hər nəğmə bir alovla, bir ilhamla
yaşayar bu cahanda.
 
 
Ömr edər, min il bəşər
Qocalar da gəncləşər,
İtkin düşmüş, xəbəri gəlmiş,
oğullar qayıdanda.
Dünya silahsız olar,
Kədərsiz, ahsız olar,
İşıq dolu, məhəbbət dolu,
vicdanlar
qovuşanda.
 
 
N ə q a r a t:
Çapılar ən qəlbi dağlar,
Kəsilər ən böyük ahlar,
Bir sözlü, bir diləkli
insanlar
qovuşanda.
Hər ürək bir ümidlə, bir inamla
yaşayar bu cahanda.
Hər nəğmə bir alovla, bir ilhamla
yaşayar bu cahanda.