Grainger en de schaduwen van het verleden: Western

De zon brandde genadeloos over de eindeloze uitgestrektheid van het Wilde Westen. Stof en hitte leken alles te doordringen terwijl Grainger, een ervaren revolverheld, zijn kamp opsloeg in de eenzaamheid van de wildernis. De gespierde man met het gegroefde gezicht had zich een paar kilometer van de hoofdweg gevestigd, waar hij wachtte tot vaardigheid hem nieuwe kansen bood. Zijn Colt lag altijd klaar aan zijn zijde, het vertrouwde gewicht van het koele metaal hielp hem om de voortdurende gedachten aan de gevaren die in dit woeste landschap op de loer lagen te negeren.

Het kampvuur dat hij die ochtend had aangestoken was nog aan het smeulen toen Grainger plotseling een geluid opmerkte. Hij hief zijn hoofd op en sloot zijn ogen om beter te kunnen luisteren. Eerst dacht hij dat het de wind was die door de bomen floot, maar toen hoorde hij het gestage gestamp van hoeven op de stoffige grond. Drie ruiters stapten zijn gezichtsveld binnen, hun silhouetten glinsterden dreigend tegen de horizon.

Grainger schrok wakker uit zijn gedachten en ging rechtop staan. De mannen kwamen dichterbij en hun vastberaden blikken lieten er geen twijfel over bestaan wat ze wilden. Bandieten die duidelijk op jacht waren. Het gerucht ging dat de wetteloosheid de laatste maanden was toegenomen en nu was hij een doelwit voor deze criminelen.