Το τελευταίο όνειρο

Ότι ο Almodóvar ήταν μεγάλος συγγραφέας το ήξερα, απλώς έμενε να ανακαλύψω το από πότε. Από την παιδική του ηλικία μέχρι προχθές, η γραφή του μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί σ' ένα εκπληκτικό δάσος. Διαβάζοντας κανείς αυτά τα διηγήματα δεν ξέρει αν μπαίνει στο μυαλό ή την καρδιά του. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα δώρο. Και μια απολαυστική εισβολή.

Ray Loriga

Το Τελευταίο όνειρο συγκεντρώνει για πρώτη φορά δώδεκα αδημοσίευτες ιστορίες από το προσωπικό αρχείο του Pedro Almodóvar, γραμμένες από τα τέλη της δεκαετίας του ´60 έως σήμερα. Μια δελεαστική ματιά στο μυαλό ενός κορυφαίου δημιουργού και ταυτόχρονα ένα masterclass για το πώς ν' αφηγηθείς μια ιστορία, αυτή η συλλογή αντικατοπτρίζει τις εμμονές του Almodóvar και πολλά από τα θέματα της κινηματογραφικής του δουλειάς, περνώντας από τη σάτιρα μέχρι το gothic και το autofiction: Μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαραββά. Μια καλτ σκηνοθέτρια που αναζητά αγχολυτικά μια μέρα αργίας. Το διήγημα στο οποίο βασίστηκε η ταινία Κακή εκπαίδευση. Η ομώνυμη ιστορία, «Το τελευταίο όνειρο», ένα συγκινητικό χρονικό του θανάτου της μητέρας του.

Ένα βιβλίο που μοιάζει με «αποσπασματική αυτοβιογραφία, ατελή και κάπως αινιγματική», όπως λέει ο ίδιος ο Almodóvar στην εισαγωγή του. Ένα εγκώμιο της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη, τη μυθοπλασία και την πραγματικότητα, από έναν συγγραφέα που δεν φοβάται να μιλήσει για τις πιο προσωπικές στιγμές του, εξερευνώντας την επιθυμία, τη θνητότητα, τη μοναξιά και την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας.

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ PEDRO ALMODÓVAR:

«Η γραφή του Αλμοδόβαρ είναι τόσο δεξιοτεχνική και έξυπνη όσο και οι ταινίες του».

The Times

«Μια προειδοποίηση για όσους αγαπούν τους σκηνοθέτες που γράφουν. Εδώ δεν πρόκειται για Woody Allen ή Werner Herzog, αλλά μάλλον για έναν William Burroughs με πολύ χιούμορ: αυτό είναι ο Πέδρο Αλμοδόβαρ».

Buchkritik – Deutschlandfunk Kultur

«Με την ταπεινότητα και την προσοχή κάποιου που κοιτάζει τα ανθρώπινα πάθη για να τα συνδυάσει στην ανεξιχνίαστη λογική της ζωής, ο Almodóvar επισκέπτεται ολόκληρο το φάσμα των χρωμάτων της ψυχής μας: πόνο, θλίψη, στοργή, νοσταλγία, ευφορία, δυσφορία, την ανεξέλεγκτη παρόρμηση να επικοινωνήσουμε, την απογοήτευση της σιωπής».

Antonio Tabucchi