Kitabı oxu: «Къаве сувумагъандже»
Къаве сувумагъандже
Оданынъ къапысы яваштан ачылды. Къаранлыкъ ичине далгъан инсан бир къач сание этрафкъа бакъынды. Козьлери алышмагъаны ичюн, къап-къара орталыкъта бир шейлер корьмеге умюти ёкъ эди.
– Зюльметте де яшамагъа огренмек керек, – деп сёндюргичке узаткъан элини кери чекти. Яваштан балконгъа адымлап, дикъкъаты тек элиндеки фильджанда олгъаныны анълады. О, санки бутюн дюньяны, онынъ эйи, шырын анъларыны бир фильджан къаве ичине сыгъдырды ве шимди энъ эсасы бу къаранлыкъта ичимликнинъ ич бир тамчысыны биле тёкмемек керек эди.
Ниает ерине еткен сонъ, о, дерсин бир шейден сакъланаракъ, сувукъ табангъа отурды. Этрафкъа бакъынды. Эр ер зиндан киби эди.
– Олсун, – деди ичинден о, ич олмаса къавемни раат ичерим…
Козьлерини юмды, терен нефес алып, фикирлеринен узакъларгъа далды. Ахыры, узакътан кельген ве яваш-яваш якълашкъан бир сесни дуйды…
– Сен мындасынъмы?
– Бильмейим…
– Не олды?
– Айтамам…
– Я фикирлеринъ?
– Джоюлды… санки узун бир аяттайым. Не мерагъым, не бир шейге истегим къалды.
– Чокътан мындасынъ?
– Э… билесинъми, бу аят… ишлер, арекетлер догъру насыл олгъаныны яхшы билем, амма этрафта олгъан шейлерден сыкъылам. Сыкъылам чюнки чокъусыны айтып оламайым, сыкъылам, чюнки озюмни гуняхкъа далдырмагъа истемейим, адамларны да ынджытамайым… Адалетсизлик богъуджыдыр.
– Хош кельдинъ аятыма… Мен денъизни севем. Я сен?
– О даима меним сырдашым эди… базы вакъыткъа къадар… шимди янына барсам биле, узакъ танышлар кибимиз…
– Амма онынъ къабааты екъ ки?
– Билем....
– Козьлеринъни ач, къоркъма. Бу кечиджи дюнья.
Pulsuz fraqment bitdi.
